شکایت خیلی از معلم‌ها از کمبود توجه و دقت کودک است. خیلی از آنها با اشتیاق و علاقه سر کلاس در می‌آیند، اما بعد از چند دقیقه، همه تمرکز و حواسشان را از دست می‌دهند. طوری که نیمی از کلاس می‌گذرد و در تمام این مدت سرگرم فکر کردن و بازیگوشی توی ذهن خودشان بوده اند. شاید به نظر برسد که یک ربع یا بیست دقیقه حواس پرتی، ضرر زیادی نداشته باشد و بعد از این مدت، بتوانند به ادامه درس گوش بدهند. اما مشکلات حواس پرتی و عدم توجه و دقت کودک از این هم بیشتر است. حواس پرتی گاهی باعث رفتارهای سرزده، بدون فکر عمل کردن، بیش فعالی، نبود تمرکز و توجه جزئی به اطراف باشد.
برای معلمی که با یک دانش آموز کم توجه روبرو می‌شود، اولین سوال این است که این کودک چه مشکلی دارد؟ در حالی که کم توجهی یک اتفاق عادی است. حتی در بزرگسالی هم ما با این مشکل روبرو می‌شویم. و خواسته زیادی از کودک است که همیشه توجهش به کلاس و صحبت‌های معلم باشد.
کم دقتی باعث افت تحصیلی زیادی در کودک می‌شود. مخصوصاً کودکی که فرصت تخلیه هیجانش را نداشته باشد. محیط‌های پر تنش یا محیط‌هایی که در آن کودک فرصت بازی کردن نداشته باشد، باعث این مشکل می‌شوند. اما راه حلش این نیست که محیط بیرون را عوض کنیم. کودک می‌تواند یاد بگیرد که تمرکزش را در هر محیطی حفظ کند.
بعد از همه اینها، افت تحصیلی خودش را در نمره‌های درسی نشان می‌دهد. شکایت کردن قبل از این که نمره‌های پایان ترم بیاید، شبیه بهانه جویی می‌شود! با این حال نمی‌توان دست روی دست گذاشت و منتظر شد تا افت تحصیلی به نتیجه نادرستی برسد! لازم است که قبل از این که صدای پدر و مادرها در بیاید، و یا از سیستم آموزشی ایراد بگیرند، فکری به حال این موضوع کرد.
این موضوع را هم باید در نظر بگیریم که آموزش توجه و دقت را در هیچ کتاب درسی ای نمی‌توان پیدا کرد. آموزش این مهارت‌های نرم که لازمه رشد و شکوفا شدن استعدادهای یک کودک است، جزو توانمندی‌های یک معلم است. روش تدریس هر معلم تا حدی فرق می‌کند. حتی تشخیص کم دقتی هم توی کتاب‌های درسی نیاورده شده است! بنابراین معلم برای ارتقای این مهارت‌ها، نیاز به کمک بیشتری دارد.
نقاشی کشیدن مثل آب روی آتش!
شاید به نظرتان مسخره بیاید، اما نقاشی کشیدن برای یک کودک منبع تمرکز و توجه است. تصور کنید کودکتان سه ساعت روی یک صندلی بنشیند و با دقت کاری را انجام بدهد. توی دلتان آرزو کردید که بالاخره بشود؟ یک بار دفتر نقاشی را دستش بدهید و ببینید چند ساعت همان جا می‌نشیند و نقاشی می‌کند! البته قبلش باید کمی هم نقاشی یادش بدهید.
راه حل ساده تر این است که چند تا مدل طراحی جلویش بگذارید. مثلاً طراحی کردن یک هواپیما از روی مدل، برای کودک لذت بخش است. کشیدن طرح‌های آشنا، مثل درخت، ماشین و… از طرح‌های حیوانات که کودکان امروزی خیلی کمتر با آنها روبرو می‌شوند، جذاب تر هم هست.
از نقاشی کردن به داستان شنیدن علاقه مند می‌شود!
نقاشی کردن برای یک مدت کوتاه می‌تواند برای کودک جذاب باشد. حالا تصور کنید که قرار است با نقاشی کشیدن، یک داستان هم تعریف کند. داستان شنیدن هم یکی از روش‌های افزایش تمرکز در کودکان است. کودک برای شنیدن انتهای داستان، مدت زیادی صبوری می‌کند. داستان‌هایی که ابتدا و میانه و پایان درستی دارند، کودک را پای قصه نگه می‌دارند! مدت زمان زیادی نمی‌گذرد که کودک با گوش دادن به قصه، تمرکزش بالاتر می‌رود.
قصه‌های صوتی و انیمیشن‌ها، به کودک یاد می‌دهد که برای مدت طولانی تری روی یک موضوع تمرکز و دقت کند. و به مرور یاد می‌گیرد که هیجانش را با نقاشی کشیدن و قصه گفتن، تخلیه کند.
محصولات کمک آموزشی دیگر
یکی از معروف ترین محصولات کمک آموزشی برای افزایش دقت و توجه در کودکان، پازل است! پازل حل کردن در شکل و اندازه های مختلف، باعث می شود که کودک تمام تمرکزش را به قطعه های پازل بدهد. پیدا کردن جای همه قطعه ها، آن قدرها کار ساده ای نیست. کودک علاقه پیدا می کند که خودش همه مراحل پیدا کردن، چیدن و کامل کردنش را انجام بدهد. کاری که لذت عمیقی به او می دهد و حالش را تازه می کند.
